وقتی همه خوابیم

خط بد یه نفر برای بقیه یه مصیبته. فرقی نداره دکتر باشه، استاد دانشگاه، نویسنده یا حتی دعا نویسن.فک کن اگه یه دعا نویس بدخط باشه چه فاجعه هایی ممکنه پیش بیاد. مثلا اگه داداش خیلی بدخط من دعا نویس بود. اون وقت هر روز جن‌ها برگه های لول شده دعا رو ورمیداشتن میومدن سراغش که:_ببخشید اینجا چی نوشتی؟ رابطه مرد رو با خواهرزنش به هم بریزم یا مادرزنش؟_جناب! این چیه نوشتی؟ برم همسایه سمت راستی مادر میثم رو هر روز بخوابونم یا بخوارونم تا پسرش بره سرقرار با مریم؟_ما نفهمیدیم چی نوشتی. دکتر ابطحی بورسیه چه دانشگاهی بشه؟_تیم سپاهان سه تا گل بزنه یا بخوره؟...خلاصه آقایون و خانم های دعانویس دقت بفرمایید که خوش خط بنویسین تا جن ‌های محترم دچار سردرگمی نشن و بتونن خرابکاریشون رو به نحو احسنت انجام بدن. وقتی همه خوابیم...

قبل از سفر همه التماس دعاگویان هستند و بعد از سفر زیارت قبول می گویند. لحظات نابی بود. سفر کربلا سختی و بالا و پایین زیاد دارد اما به همه آرامشی که زیر قبه نصیبت می‌شود می‌ارزد. همه چیز با سفر ده دوازده سال پیشمان فرق داشت. کربلا و نجف و حتی سامرا آبادتر از قبل بودند. دو بار پیاده‌روی اربعین قسمتم شده ولی در ایام اربعین آنقدر زائر زیاد است که چشم آدم به در و دیوار نمیوفتد. اصلا طرف حرم ها که نمی‌شود رفت بس که شلوغی و ازدحام و احتمال تنه خوردن زیاد است. شرایط سفر به عراق راحت ‌تر از قبل شده و امکانات و وضعیت اصلا قابل مقایسه با قبل نیست. امیدوارم زیارت قبول دوستان قبول بیافتد و دعای خیر من در حقشان اجابت شود. وقتی همه خوابیم...

هیچ جایی امن‌تر لز خونه بابا نیست

هیچ چایی مثل چایی مامان به آدم نمی‌چسبه

اصلا هیچ کجا آسوده خاطرتر از پیش مامان و بابام نیستم.

اینجا با این درختای سرسبز گلدونای قشنگ و صدای گنجیشکا رو با هیچی عوض نمی‌کنم.

وقتی همه خوابیم...